Evet,

“vay be!”

Diyorum.

Hayret ve ibretle izleyerek…

*

Bu ülkede kimler değerli,

kimler değersiz,

anlama kıtlığı içerisindeyim…

*

Parası olanın, kafası olmasa bile arkası varken;

kafası olanın, parası yoksa kardeşi bile yok…

*

Ne mi anlatmaya çalışıyorum?

Şunu…

Darbe yapacak diye onlarca subay tutuklandı…

Ülkenin hiçbir köşesinde tepki olmadı…

Ne “destek”…

Ne “köstek” türünden…

*

Darbecilere karşı olmak her Türk vatandaşının görevi.

Buraya kadar tamam.

Ama…

Sen, yıllarca bu ülkeye hizmet etmiş,

Yeri geldiğinde Doğu’da canını ortaya koymuş,

vatan için mücadele etmiş insanlar için sokağa çıkma,

top peşinde koşan adamlar için ülkeyi ayağa kaldır.

Vay be ki, ne vay be!

*

Asker hataya düşmüş olabilir.

Hırsına kapılıp, yanlış işlere girmiş olabilir.

Bunların hiçbiri yaptığı hizmetleri yok saymaz.

Hem bu askerler tutuklu,

yani hükümlü, değil.

Sen vatan için çarpışanlara kılını kıpırdatmayacaksın,

24 pardon 22 kişinin ‘top’u için sokaklara çıkacak,

eylem yapacaksın…

Vay be!

*

İnanın dehşete kapıldım.

Ben darbecileri savunmadım, savunmam

Ama…

onların suçsuz olduğuna yürekten inanan önemli bir kesim var,

hem de azımsanmayacak kadar…

Bunların çoğu Fenerbahçe taraftarı kadar olamadı.

Soruyorum, askerlerimiz suçsuz diyenlere,

Bir meşin top kadar değersiz mi savunduğunuz generaller?

“Acaba” diyorum…

Biz gerçekten milli ruhumuzu kayıp mı ettik?

vay be demek için acaba çok mu geç kaldık?

Vay be!

Vay be!