29 Temmuz 2011 Cuma…

Saat 03 suları…

Hava sıcak mı sıcak…

Sessizlik…

Etrafta tık yok…

*

Uyandığım bir geceden bahsediyorum.

açık pencerenin yanındayım…

Derin sessizlik aniden bozuluyor…

Bir bayan ve erkek konuşuyorlar…

O sessizlikte kulak misafiri olmamak mümkün değil.

Kadın diyor ki:

-Ne adamlar gördüm üzerinde elbise var…

derken, erkek atılıyor:

-Ne insanlar gördüm üzerinde elbise yok;

ne elbiseler gördüm içinde insan yok…

*

Kadın başka bir konuya geçip,

arada şöyle bir ifade kullanıyor:

“işte bu basbal…”

yanındaki aniden köpürüyor:

“basbal değil, paspal!”

kadın, “dilim sürçtü” dese de fayda yok.

Adam bağırmaya devam ediyor:

-Hayır dil sürçmesi falan değil cahillik!

Duyduklarınla yaşıyorsun!

Kulaktan dolma bilgilerle konuşuyorsun!..

*

İkili uzaklaşınca devamında,

ne oldu, ne bitti bilmiyorum…

ama

aklıma o an şu geldi:

“Birçoğumuz böyle değil miyiz?”

Yani,

her duyduğumuzu duygularımızla ifade etmiyor muyuz?

Yanlışlığına, doruluğuna bakmadan…

*

Maalesef,

“kulaktan dolma” bilgi enflasyonundayız…

“Kenan Evren, Menderesi astı” diyen üniversiteliye.

“Kabe’nin içinde peygamberimizin yattığını” söyleyen amcaya,

“Güllü Yasin kitabının diğer yasinlerden iyi olduğunu” söyleyen teyzelere,

Madımak olayında “davul çalıyorlar” diyerek onlarca masumu yakan,

koca koca adamlara bile rastladık…

*

Cahillik adama dil sürçtürebildiği gibi,

insanları da yaktırabiliyor…

*

Bir ara,

“Vatan elden gidiyor!” diyen “oyak” yetkilileri vardı.

Halkı tahrik ettiler.

Kendi inanmadıklarını,

halka inandırmaya çalıştılar…

Neden böyle söylüyorum?

Araştırın; nerden neyi almışlar, sonra kime satmışlar?

*

“Basbal” değil “paspal!”

Aklıma ilk bunları getirtti…

Bana da iyi bir ders oldu.

“Duyduklarınla yaşama”…

“Kulaktan dolma bilgilerle konuşma”…

Evet,

İnşallah dersimi almışımdır…

Esenkalın…