-Kürtçe konuşmak istiyoruz.
-Buyur konuş…
-Kürtçe eğitim?
-Buyur isteğin gibi…
-Kürtçe televizyon?
-Tamam…
Olabilirler:
-Kürtçe savunma hakkı?
-Tabi ki…
-Özerklik istiyoruz…
-Olur…
*
Diyelim ki tüm isteklerin kabul gördü.
“Salyalı terör baronları” duracak mı?
Uyuşturucu ticaretini,
kadın ticaretini,
silah kaçakçılığını bırakacaklar mı?..
*
Kürtler aklını başına almalı.
Bakın “PKK”lılar demiyorum.
“Kürtler” diyorum…
Çünkü PKK bir terör örgütü,
yani muhatabım değil…
*
Evet..
Kürtler kendine gelmeli…
Neden ve nasıl?...
Kısaca açayım:
Ben Türküm,
Meydan Medresesi’ni gezip,
Kaya Resimleri’ni görebilir miyim?
Hayır.
Ya Diyarbakır’ın surlarını?
Tabi ki göremem…
Çünkü gidemem…
*
Bir “çay ocağı” açabilir miyim Şırnak’ta?
Yüksekova’da gazete çıkarıp,
Tunceli’de Türk Bayrağı asabilir miyim balkonuma?
Muş’a bir ev,
Van’a bahçe yapabilir miyim?
Hayır…
*
Ama…
ama,
siz Kürtler,
İstanbul’a “lokanta”,
Ankara’ya “çay ocağı”,
İzmir’e “telefon bayi”,
Sinop’a fırın açabilirsiniz…
*
Kastamonu Kalesi’ni gezebilirsiniz,
Kaya mezarlarını görebilir,
Anıtkabir’e ziyarete gidebilirsiniz…
*
Giresun’un fındığını,
Amasya elmasını tadar,
Kayseri pastırmasını yiyebilirsiniz…
Ama…
Ama ben,
Hakkari’de “bir bardak çay” içemem…
*
Evet birileri, birilerini dışlıyor.
peki bunu,
ülkenin her karış toprağında gezen Kürtler mi,
yoksa Sivas’ın ötesine geçemeyen bizler mi yapıyoruz?
Başka bir ifadeyle,
Karantinada olan onlar mı,
yoksa bizler miyiz?
*
Başlarda dediğim gibi,
Kürtler artık aklını başına almalı,
PKK ile yollarını net bir şekilde ayırmalı,
teröristleri lanetlemeliler.
Yoksa,
PKK terörüne sessiz kaldıkları sürece,
“ateş düşen ocağımıza” benzin dökmeye devam edeceklerdir.
Güvende kalın…