Deprem…

Kime gelirse gelsin, acı…

Kime gelirse gelsin, üzücü…

*

Yazı yazamadım geçen hafta,

çünkü,

Her acıdan sonra yorum yapmak kolay,

ama

empati kurmak zordur…

*

Ölen vatandaşlarımız yüreğimizi yaktı,

çocuklar daha başka üzdü bizi,

tonlarca beton altında, yaşam savaşı verdiler.

Kimi kaybetti, kimi kazandı…

*

Tüm bunlar yaşanırken,

“oh olsun iyi olmuş!” diyenler oldu.

Tam bir “şok havasına” girdim duyduklarımla.

“Onlarda askerlerimizi öldürüyor, deprem iyi oldu”

Bu tür ifadeler her yerde var.

İntikamı çocuktan, yaşlıdan alan zihniyet…

*

Yolda yürürken duyuyorum;

kamuda çalışanından,

pazarda dolaşanından duyuyorum,

“İyi olmuş!”

Yapmayın Allah aşkına biraz insaf…

*

‘Osmanlı’ savaşlarda;

çocuk öldürmedi.

Yaşlı öldürmedi.

Hasta öldürmedi.

Engelli öldürmedi.

Teslim olanı da öldürmedi…

*

29 Ekim’e de atıfta bulunanlarda yok değil;

“Efendim kutlamalar 300-500 kişi öldü diye iptal edilir mi?”

Edilir efendim,

daha önceki hükümetlerde hiç iptal edilmedi mi?

Tabiî ki edildi…

Ama “at gözlüğü” ile bakanlar bunu görmek istemiyor.

*

Sonuç itibariyle;

öldürmek gerekir…

Kimi?

Teröristi.

Evet terörist öldürün…

Ama

bunu depremden istemeyin.

Çünkü;

onlarca “öğretmen” öldü.

“Asker yakını” öldü.

Yaşlı, çocuk öldü…

Peki, kaç “terörist” öldü?

Belli değil…

O zaman lütfen susalım…