Garip bir memleketiz.

Deniz Gezmiş’i asarız.

Yusuf’u,

Hüseyin’i asarız.

Hatta, Başbakan’ı asarız...

Ama

Çocuk tecavüzcülerine,

Organ mafyasına ve adamlarına dokunmayız...

*

Pisliklerin İdam olmaması için bahanemiz hazırdır,

“Avrupa istemiyor...”

“Şuraya girmemiz için, buraya girmemiz için...”

Hep aynı nakarat dönüp durur,

mağdurlar ve yakınları hiçe sayılarak...

hiç düşünmeyiz,

“Şeytan Amerika bile suçluları öldürüyor” diye.

“Şeytan olmasına rağmen yapıyor bunu” demeyiz...

*

“Çare bulunmalı,

bir şeyler yapılmalı” denir

kimse umursamaz.

En önemli gerekçe,

“AB bizi almaz” olur...

Bırakın AB’yi falan...

Toplumun huzurunu düşünün.

hukukçu değilim ama

saçma gibi gelse de bir önerim var:

“Özel idam yasası” çıkartın.

İlk önce ‘çocuk tecavüzcülerine ve katillerine’ uygulayın bunu...

Daha sonra ‘organ mafyasına’...

Ve

zamanla alanı genişletin...

Kamuoyu vicdanına göre hareket ederek yapın bunu...

*

Tüm bu olumsuzluklara rağmen idam gelir mi?

Zor...

Biz yine,

besleriz katilleri,

sabah çorba, öğlen taskebabı veririz,

Akşam da vardır yemekleri...

Bazıları bunlara bile tav olur.

Dışarıda rahat duramaz, yine içeri girerler...

Zenginleri ise sadistliklerinden işler suçu.

Bu döngü içerisinde devam eder gider düzenimiz...

Ve

Af gelir çıkarlar...

Ardından tekrar girerler.

Bizde film izler gibi izlemeye devam ederiz,

“yarın ki bölümde ne olacak?” diye.

Merakla bekleriz,

ellerimize aldığımız çekirdeklerle...