Nikolay Çavuşesku…
Romanya’nın Komünist Parti’li ‘faşist’ lideri…
Halkına yaptığı zulümler sonrası isyan çıkmış,
ardından Çavuşesku eşiyle birlikte kurşuna dizilmişti…
Şah Rıza Pehlevi:
İran’ın ‘faşist’ kralı…
‘Zulmün bayraktarı’ unvanı alan nadir kişilik…
1979’da halk ayaklanmış,
bunun üzerine kral ülkeden kaçarak canını zor kurtarmıştı…
Zeynelabidin bin Ali:
Tunus’ta baskıcı hükümetin başı.
Bir bilgisayar mühendisi(seyyar satıcı) kendisini yakması üzerine,
halk ayaklandı, sonrası hükümet düştü.
Ali, ülkesinden kaçmak zorunda kaldı…
*
Gelelim Türkiye’ye…
Sınıf ayrımının doruk noktasına geldiği yıllar…
Bastırılmış sindirilmiş bir halk.
İnsanlar korku ve endişe içerisinde,
kazara bir üst sınıftakiyle çarpışsan,
başının beladan kurtulmadığı dönemler…
Baskılar,baskılar, baskılar…
bilimin dışında her konuda açıklama yapan rektörler...
Halkın gözünü korkutan bir kısım hukukçular…
Halk ekmek derdindeyken,
İrtica ile mücadelemiz 1000 yıl sürecek diyenler…
Bu yıldırma politikalarına Türk halkı boyun eğmedi,
tüm korkutmalara, tehdit dolu e maillere rağmen,
baskıcıların istemediği bir partiyi iktidara taşıdı…
Bununla da kalmadı seçmen,
Aşağılandıkları yaşam tarzını, Cumhurbaşkanlığı’na bile taşıdılar…
*
Halkın diktatörleri devirmesi sonucu mutluluğa ulaşıldı mı?
Bilmem..
Bu yazımda işin o tarafıyla ilgilenmiyorum.
Özüne bakıyorum…
Nedir özü?
Baskıcı rejimin yerini halkın iradesinin alması…
Romanya, İran değişti,
Tunus değişiyor…
Bu ülkeler kanlı bir halk devrimiyle yönetimi değiştirirken;
Türk halkı, özgür iradesiyle seçime giderek, kansız bir halk devrimi yaptı.
Tüm dünya ülkeleri için dileğimiz, Türkiye örneğini almaları.
Yani,
darısı Cezayir gibi, Suriye, S. Arabistan, Kuzey Kore gibi ülkelerin başına…